Как правильно писать слово мурлыкать?
Чтобы узнать как пишется это слово, необходимо определить какой частью речи является это слово. Далее найти правило русского языка. Давайте разбираться.
Правильно пишется:
«МУРЛЫКАТЬ»
Другие формы слова
Здесь мы приводим все формы слова, склонение по падежам (если это возможно с точки зрения правил русского), единственное и множественное число слова мурлыкать
Базовая форма слова МУРЛЫКАТЬ
Мурлыкать — непереходный глагол несовершенного вида, действительный залог
Инфинитив:
мурлыкать
| Лицо | Ед. число | Мн. число |
|---|---|---|
| 1 | мурлыкаю, мурлычу |
мурлыкаем, мурлычем |
| 2 | мурлыкаешь, мурлычешь |
мурлыкаете, мурлычете |
| 3 | мурлыкает, мурлычет |
мурлыкают, мурлычут |
| Ед. число | Мн. число | ||
|---|---|---|---|
| муж. | жен. | сред. | |
| мурлыкал | мурлыкала | мурлыкало | мурлыкали |
| Ед. число | Мн. число |
|---|---|
| мурлыкай, мурлычь |
мурлыкайте, мурлычьте |
| настоящее | прошедшее |
|---|---|
| мурлыкая, мурлыча |
мурлыкав, мурлыкавши |
| Ед. число | Мн. число | |||
|---|---|---|---|---|
| Муж. род | Жен. род | Средний род | ||
| Им. | мурлыкающий, мурлычущий |
мурлыкающая, мурлычущая |
мурлыкающее, мурлычущее |
мурлыкающие, мурлычущие |
| Род. | мурлыкающего, мурлычущего |
мурлыкающей, мурлычущей |
мурлыкающего, мурлычущего |
мурлыкающих, мурлычущих |
| Дат. | мурлыкающему, мурлычущему |
мурлыкающей, мурлычущей |
мурлыкающему, мурлычущему |
мурлыкающим, мурлычущим |
| Винит. одуш. |
мурлыкающего, мурлычущего |
мурлыкающую, мурлычущую |
мурлыкающее, мурлычущее |
мурлыкающих, мурлычущих |
| Винит. неодуш. |
мурлыкающий, мурлычущий |
мурлыкающую, мурлычущую |
мурлыкающее, мурлычущее |
мурлыкающие, мурлычущие |
| Тв. | мурлыкающим, мурлычущим |
мурлыкающей, мурлычущей, мурлыкающею, мурлычущею |
мурлыкающим, мурлычущим |
мурлыкающими, мурлычущими |
| Пред. | мурлыкающем, мурлычущем |
мурлыкающей, мурлычущей |
мурлыкающем, мурлычущем |
мурлыкающих, мурлычущих |
| Кр. прич. | — | — | — | — |
| Ед. число | Мн. число | |||
|---|---|---|---|---|
| Муж. род | Жен. род | Средний род | ||
| Им. | мурлыкавший | мурлыкавшая | мурлыкавшее | мурлыкавшие |
| Род. | мурлыкавшего | мурлыкавшей | мурлыкавшего | мурлыкавших |
| Дат. | мурлыкавшему | мурлыкавшей | мурлыкавшему | мурлыкавшим |
| Винит. одуш. |
мурлыкавшего | мурлыкавшую | мурлыкавшее | мурлыкавших |
| Винит. неодуш. |
мурлыкавший | мурлыкавшую | мурлыкавшее | мурлыкавшие |
| Тв. | мурлыкавшим | мурлыкавшей, мурлыкавшею |
мурлыкавшим | мурлыкавшими |
| Пред. | мурлыкавшем | мурлыкавшей | мурлыкавшем | мурлыкавших |
| Кр. прич. | — | — | — | — |
Употребление слова в цитатах «мурлыкать»
Он тёрся о босые ноги и ласково мурлыкал, выгибая спину.
Печь в подвале перестала мурлыкать.
– Это как под нос мурлыкать?
Котёнок мурлыкал всё громче.
– А кот ещё мурлычет.